[ HunHan - exo Y ] ไอ้หื่นนี่ของผม - นิยาย [ HunHan - exo Y ] ไอ้หื่นนี่ของผม : Dek-D.com - Writer
×

    [ HunHan - exo Y ] ไอ้หื่นนี่ของผม

    จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเซฮุนเกิดเกลียดผู้หญิงเข้าไส้ แล้วเกิดอารมณ์แปรปรวนทำให้เขาเอ่ยปากขอคบกับเพื่อนประจำชั้นอย่างลู่หาน ลู่หานจะทำยังไงต่อไปนะ จะปฎิเสท ? หรือจะลองคบ ?

    ผู้เข้าชมรวม

    1,600

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    1.6K

    ความคิดเห็น


    10

    คนติดตาม


    26
    จำนวนตอน :  8 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  3 พ.ค. 56 / 19:59 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    [ HunHan - exo Y ] ไอ้หื่นนี่ของผม

     
    "แฮกๆๆ..." ผมวิ่งไปตามทางเดินมุ่งหน้าไปยังห้อง E.3 นั่นคือห้องเรียนของคนที่ผมแอบ

    ชอบมานานกว่า2เดือน

    วันนี้ผมตัดสินใจจะบอกความในใจให้เธอรู้ ว่าผมรักเธอมากแค่ไหน ผมหยุดอยู่ตรงหน้า

    ห้อง E.3 แล้วก้มลงมองการ์ดและดอกไม้ในมือ ก่อนจะค่อยๆปิดประตูออกอย่างช้าๆ

    แอ๊ด...

    ผมเงยหน้ามองหาผู้หญิงที่ชื่อ 'เจส' ทามกลางผู้คนนับ 30 คนกว่าๆ อาฮ่า! เธออยู่ตรง

    มุมเสาระหว่างหน้าต่างบานสุดท้ายของห้องนั่นเอง

    แต่แล้วผมก็บังเอิญไปเห็นภาพที่ผมที่ทำไมผมถึงกับเจ็บแสบตรงที่หัวใจ เมื่อเจสกำลัง

    ยืนคุยกับชายหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังยืนพิงมุมเสา ผมยืนมองสองคนนั้นคุยกันอย่างเงียบๆ

    แต่แล้วสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น เมื่อชายหนุ่มคนนั้นก้มลงไปประกบปากกับเจสหญิง

    สาวที่ผมแอบชอบมาตลอด 2 เดือน

    ผมกำมือแน่นกับความรู้สึกเจ็บปวด เมื่อชายคนนั้นหันมาทางผมก็ได้รู้ว่าไม่ใช่ใครอื่น

    นอกซะจาก 'ไค' เพื่อนสนิทของผม

    ดอกไม้และการ์ดในมือล่วงล่นลงพื้น มองจ้องมองการกระทำของ 2 คนนั้น ไม่ขลาดสาย

    ตา

    "อ้าว เฮ้ย! ไอ้ฮุน มาที่นี่ทำไมว่ะ" ไคทักผมด้วยรอยยิ้ม

    "ก็มาตามแกไงล่ะ สวีทกับแฟนพอแล้วม่างงง ได้เวลาเรียนแล้วนะเว้ย"

    "เออๆ เดี๋ยวตามไป"

    "เออ เร็วๆนะเว้ย"

    ผมวิ่งออกจากห้องไป พร้อมกับน้ำตาที่ผมไม่เคยเสียให้ใครมาก่อน ผมหยุดวิ่งแล้วทรุด

    ตัวลงนั่งกับพื้น ภาพเมื่อกี้ยังวนเวียนอยู่ในโสตประสาทของผม มันยากที่จะลบจริงๆ ครั้ง

    นี้เป็นครั้งที่ 18 แล้วนะ 'ต่อจากนี้ ฉันจะไม่ชอบผู้หญิงอีกต่อไป...'

    "มานั่งอุดอู้อะไรอยู่ตรงนี้ เซฮุน" เสียงๆหนึ่งปลุกให้ผมตื่นจากภวัง ผมเงยหน้ามองเจ้า

    ของเสียงอย่างช้าๆ

    "เฮ้ย นี่นายร้องไห้ทำไมว่ะ" ผมกระพริบตาถี่ๆมองหนุ่มแว่นที่กำลังยืนกอดหนังสือ

    "ลู่หาน..."

    "เออ ก็ฉันน่ะสิ แล้วตกลงนายเป็นอะไร ทำไมถึง..."

    ยังไม่จบประโยคของลู่หาน ผมก็โผเข้ากอดร่างบางของหมอนี่ทันที

    เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายเริ่มกอดตอบผมจึงกอดแน่นขึ้น

    "ลู่หาน"

    "อะไร ?"

    "คบกับฉันเถอะนะ"

    "หาาาา!"




    .............



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น